[TGV] ΨΑΛΜΟΙ 4
1 Στον πρωτοψάλτη, με λαούτο. Ψαλμός του Δαβίδ.
2 Στην ικεσία μου αποκρίσου, Θεέ,
που κάνεις για μένα
ό,τι είναι δίκαιο.
Στη θλίψη με ανακούφισες.
Ελέησέ με τώρα και πρόσεξε την προσευχή μου.
3 Ω, εσείς σπουδαίοι, ως πότε
θα βλασφημείτε τη δόξα μου;
Γιατί αγαπάτε τα μηδαμινά,
το ψέμα κυνηγάτε;
(Διάψαλμα)
4 Μάθετε ότι ο Κύριος
στην πρώτη θέση μ’ έβαλε,
όπως και κάθε γνήσιο πιστό του·
ο Κύριος μ’ ακούει
όταν βοήθεια του ζητώ.
5 Να οργιστείτε αλλά μην αμαρτήσετε.
συλλογιστείτε στο κρεβάτι σας
και ησυχάστε.
(Διάψαλμα)
6 Προσφέρτε τις θυσίες που του πρέπουν
κι έχετε την εμπιστοσύνη σας στον Κύριο.
7 Λένε πολλοί:
«Ποιος θα μας δείξει το καλό;
Χάθηκε, Κύριε, η χαρά
που ’δινε η παρουσία σου».
8 Σ’ εμένα όμως έδωσες χαρά,
πιότερο απ’ αυτήν που έχουν εκείνοι,
όταν πληθαίνουν τα γεννήματα και τα κρασιά τους.
9 Πλαγιάζω με ειρήνη
και θ’ αποκοιμηθώ,
γιατί μόνο εσύ, Κύριε,
κάνεις με σιγουριά να ζω.
[TGV] ΨΑΛΜΟΙ 42
1 Στον πρωτοψάλτη, ψαλμός διδακτικός· για τη συγγένεια του Κορέ.
2 Όπως η ελαφίνα αποζητάει τα τρεχούμενα νερά
έτσι η ψυχή μου σ’ αποζητάει Θεέ μου!
3 Είν’ η ψυχή μου διψασμένη για το Θεό,
για τον αληθινό Θεό.
Πότε θα ’ρθώ να δω το πρόσωπό σου, Θεέ μου;
4 Τα δάκρυά μου είναι ψωμί για μένα μέρα νύχτα,
όταν ακούω να μου λένε ολημερίς,
«πού είναι ο Θεός σου;»
5 Θυμάμαι –και λιώνει μέσα μου η καρδιά–
όταν με ένδοξη, πολυπληθή πορεία
βάδιζα προς τον οίκο του Θεού,
μες σε φωνές χαράς κι ευχαριστίας,
στο θόρυβο των πανηγυριστών.
6 Ψυχή μου, γιατί λυπάσαι και μ’ αναστατώνεις;
Έλπιζε στο Θεό· θα τον υμνήσω πάλι
της ύπαρξής μου το σωτήρα και Θεό μου.
7 Θλίβεται μέσα μου η ψυχή μου·
για τούτο, Κύριε, θα σε θυμηθώ
απ’ του Ιορδάνη τις πηγές,
πλάι στο βουνό Μισάρ,
κι απ’ του Ερμών τα υψώματα.
8 Η μια στην άλλη άβυσσο φωνάζει
με των καταρραχτών σου τη βοή·
όλα τα κύματά σου κι οι φουρτούνες σου
πέρασαν από πάνω μου.
9 Τη μέρα στέλνει ο Κύριος το έλεός του,
κι εγώ θα λέω τη νύχτα το τραγούδι του,
την προσευχή μου στης ζωής μου το Θεό.
10 Θα λέω στο Θεό, στο βράχο μου:
«Γιατί μ’ απολησμόνησες;
γιατί να ζω με λύπη,
κάτω απ’ του εχθρού μου την καταπίεση;»
11 Τσακίζονται τα κόκαλά μου
όταν μ’ εξευτελίζουν οι δυνάστες μου,
καθώς μου λένε ολημερίς,
«πού είναι ο Θεός σου;»
12 Ψυχή μου, γιατί λυπάσαι και μ’ αναστατώνεις;
Έλπιζε στο Θεό· θα τον υμνήσω πάλι
της ύπαρξής μου το σωτήρα και Θεό μου.
[TGV] ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 11:1-13
1 Κάποτε ο Ιησούς προσευχόταν σ’ έναν τόπο. Όταν τελείωσε, ένας από τους μαθητές του τού είπε: «Κύριε, δίδαξέ μας πώς να προσευχόμαστε, όπως κι ο Ιωάννης δίδαξε τους μαθητές του».
2 Κι ο Ιησούς τους είπε: «Όταν προσεύχεστε να λέτε:
Πατέρα μας,
που βρίσκεσαι στους ουρανούς,
κάνε να σε δοξάσουν όλοι ως Θεό,
κάνε να έρθει η βασιλεία σου,
κάνε να γίνει το θέλημά σου
και από τους ανθρώπους όπως γίνεται από τις ουράνιες δυνάμεις.
3 Δίνε μας κάθε μέρα
τον απαραίτητο για τη ζωή μας άρτο.
4 Συγχώρησε τις αμαρτίες μας,
γιατί κι εμείς συγχωρούμε όλους όσοι μας φταίνε.
Και μη μας αφήσεις να πέσουμε σε πειρασμό,
αλλά γλίτωσέ μας από τον πονηρό».
5 «Φανταστείτε», συνέχισε, «πως κάποιος από σας πάει τα μεσάνυχτα στο σπίτι του φίλου του και του λέει: “φίλε, δάνεισέ μου τρία ψωμιά,
6 γιατί κάποιος φίλος μου ταξιδιώτης ήρθε σπίτι μου και δεν έχω τίποτε να του προσφέρω να φάει”.
7 Εκείνος του απαντάει από μέσα: “μη μ’ ενοχλείς· έχω πια κλειδώσει την πόρτα, και τα παιδιά μου κι εγώ είμαστε στο κρεβάτι· δεν μπορώ να σηκωθώ και να σου δώσω”.
8 Σας βεβαιώνω πως κι αν ακόμη δεν τον εξυπηρετήσει επειδή είναι φίλος του, για την αναίδειά του θα σηκωθεί και θα του δώσει ό,τι χρειάζεται.
9 »Σας λέω λοιπόν: ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί.
10 Όποιος ζητάει παίρνει, όποιος ψάχνει βρίσκει, κι όποιος χτυπάει του ανοίγεται.
11 Ποιος πατέρας από σας, όταν του ζητήσει ο γιος του ψωμί, θα του δώσει πέτρα; ή όταν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι αντί για ψάρι;
12 ή αν του ζητήσει αυγό θα του δώσει σκορπιό;
13 Αν λοιπόν εσείς, παρ’ όλο που είστε αμαρτωλοί, ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, πολύ περισσότερο ο ουράνιος Πατέρας θα δώσει το Άγιο Πνεύμα σε όσους του το ζητούν».
[TGV] ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 17
1 Αφού τα είπε αυτά ο Ιησούς, σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και είπε: «Πατέρα, έφτασε η ώρα· φανέρωσε τη δόξα του Υιού σου, ώστε κι ο Υιός σου να φανερώσει τη δική σου δόξα.
2 Εσύ του έδωσες εξουσία πάνω σε όλους τους ανθρώπους· έτσι κι αυτός θα δώσει την αιώνια ζωή σε όλους αυτούς που του εμπιστεύτηκες.
3 Και να ποια είναι η αιώνια ζωή: Ν’ αναγνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα ως τον μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό.
4 Εγώ φανέρωσα τη δόξα σου πάνω στη γη, αφού ολοκλήρωσα το έργο που μου ανέθεσες να κάνω.
5 Τώρα λοιπόν εσύ, Πατέρα, δόξασέ με κοντά σ’ εσένα με τη δόξα που είχα κοντά σου προτού να γίνει ο κόσμος.
6 »Εγώ σε έκανα γνωστό στους ανθρώπους που τους πήρες μέσα από τον κόσμο και μου τους εμπιστεύτηκες. Ανήκαν σ’ εσένα, κι εσύ τους έδωσες σ’ εμένα, κι έχουν δεχτεί το λόγο σου.
7 Αυτοί τώρα ξέρουν πως όλα όσα μου έδωσες προέρχονται από σένα·
8 γιατί τις διδαχές που μου έδωσες, εγώ τις έδωσα σ’ αυτούς, κι αυτοί τις δέχτηκαν και αναγνώρισαν πως πραγματικά από σένα προέρχομαι, και πίστεψαν πως εσύ με έστειλες στον κόσμο.
9 »Εγώ γι’ αυτούς παρακαλώ. Δεν παρακαλώ για τον κόσμο αλλά γι’ αυτούς που μου έδωσες, γιατί ανήκουν σ’ εσένα.
10 Κι όλα όσα είναι δικά μου είναι και δικά σου, και τα δικά σου είναι και δικά μου, και δι’ αυτών θα φανερωθεί η δόξα μου.
11 Τώρα δεν είμαι πια μέσα στον κόσμο· ενώ αυτοί μένουν μέσα στον κόσμο, κι εγώ έρχομαι σ’ εσένα. Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι όπως εμείς.
12 Όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο, εγώ τους διατηρούσα στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου. Αυτούς που μου έδωσες τους φύλαξα, και κανένας απ’ αυτούς δε χάθηκε, παρά μόνο ο άνθρωπος της απώλειας, για να εκπληρωθούν τα λόγια της Γραφής.
13 Τώρα όμως εγώ έρχομαι σ’ εσένα, και τα λέω αυτά όσο είμαι ακόμα στον κόσμο, ώστε να έχουν τη δική μου τη χαρά μέσα τους σ’ όλη την πληρότητά της.
14 Εγώ τους έδωσα το δικό σου μήνυμα· ο κόσμος όμως τους μίσησε γιατί δεν ανήκουν στον κόσμο, όπως και εγώ δεν προέρχομαι από τον κόσμο.
15 Σε παρακαλώ, όχι να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους προστατέψεις από το διάβολο.
16 Δεν προέρχονται από τον πονηρό κόσμο, όπως και εγώ δεν προέρχομαι απ’ αυτόν τον κόσμο.
17 Με την αλήθεια σου ξεχώρισέ τους από τον κόσμο· ο δικός σου ο λόγος είναι αλήθεια.
18 Όπως εσύ έστειλες εμένα στον κόσμο, έτσι κι εγώ έστειλα στον κόσμο αυτούς·
19 και για χάρη τους αφιερώνω και προσφέρω τον εαυτό μου σ’ εσένα, ώστε κι αυτοί, με τη βοήθεια της αλήθειας, να είναι αφιερωμένοι σ’ εσένα.
20 »Δεν προσεύχομαι μόνο γι’ αυτούς αλλά και για κείνους που με το κήρυγμα αυτών θα πιστεύουν σ’ εμένα,
21 ώστε να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος μ’ εμένα κι εγώ μ’ εσένα. Να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ εμάς, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι μ’ έστειλες εσύ.
22 Εγώ τη δόξα που μου έδωσες την έδωσα σ’ αυτούς, για να είναι ένα μεταξύ τους, όπως εμείς είμαστε ένα:
23 Εγώ ενωμένος μαζί τους κι εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε ν’ αποτελούν μια τέλεια ενότητα, κι έτσι ο κόσμος να καταλαβαίνει ότι μ’ έστειλες εσύ κι ότι αγάπησες κι αυτούς όπως αγάπησες εμένα.
24 »Πατέρα, θέλω αυτοί που μου έδωσες να είναι μαζί μου όπου είμαι κι εγώ, για να μπορούν να βλέπουν τη δόξα μου, τη δόξα που μου χάρισες, γιατί με αγάπησες προτού να γίνει ο κόσμος.
25 Πατέρα, δίκαιε κριτή, ο κόσμος δε σε γνώρισε, ενώ εγώ σε γνώρισα, κι αυτοί εδώ έχουν αναγνωρίσει πως μ’ έστειλες εσύ.
26 Τους έμαθα ποιος είσαι και θα συνεχίσω να τους το μαθαίνω, ώστε να είναι μέσα τους η αγάπη με την οποία με αγάπησες, όπως κι εγώ θα είμαι μέσα τους».
[TGV] Α΄ ΙΩΑΝΝΟΥ 5:14-15
14 Και να γιατί έχουμε εμπιστοσύνη και θάρρος απέναντι στο Θεό: Αν του ζητήσουμε κάτι σύμφωνο με το θέλημά του, μας ακούει.
15 Έτσι, ξέροντας ότι ακούει τα αιτήματά μας, είμαστε βέβαιοι πως θα εκπληρωθούν.