[TGV] ΨΑΛΜΟΙ 38
1 Ψαλμός του Δαβίδ· αναμνηστικός.
2 Κύριε, μη μ’ επιπλήξεις πάνω στην οργή σου·
και πάνω στο θυμό σου
μη με τιμωρήσεις.
3 Γιατί με διαπέρασαν τα βέλη σου·
και με πιέζει η δύναμή σου.
4 Δεν έχει υγεία το κορμί μου, γιατί οργίστηκες·
πονούν τα κόκαλά μου όλα, γιατί αμάρτησα.
5 Οι ανομίες μου σωρεύτηκαν ψηλότερα απ’ το κεφάλι μου·
καθώς φορτίο βαρύ με καταπιέζουν.
6 Βρώμισαν και σαπίσαν οι πληγές μου,
απ’ την ανοησία μου.
7 Ταλαιπωρήθηκα, κυρτώθηκα εντελώς·
θλιμμένος περπατώ όλη τη μέρα.
8 Τα σπλάχνα μου είναι γεμάτα φλόγωση·
και δεν υπάρχει υγεία
στο κορμί μου.
9 Φθάρηκα και τσακίστηκα ολότελα·
κραυγάζω από τον πόνο της καρδιάς μου.
10 Κύριε, εσύ γνωρίζεις όλη τη λαχτάρα μου,
κι ο στεναγμός μου δε σου είναι κρυφός.
11 Χτυπάει η καρδιά μου ανάστατη,
μ’ άφησε η δύναμή μου·
ως και το φως ακόμα των ματιών μου
το ’χασα κι αυτό.
12 Φίλοι και γνώριμοι δεν μου συμπαραστάθηκαν στα βάσανά μου·
κι οι πιο δικοί μου με κρατάνε σε απόσταση.
13 Αυτοί που τη ζωή μου επιβουλεύονται
μου στήνουνε παγίδες·
αυτοί που θέλουν να με βλάψουν
πως θα με καταστρέψουν απειλούν
κι απάτες σχεδιάζουν όλη μέρα.
14 Αλλά εγώ κάνω τον κουφό, πως δεν ακούω·
και τον μουγγό,
που να μιλήσει δεν μπορεί.
15 Είμαι σαν ένας άνθρωπος που δεν ακούει τίποτα·
κι απόκριση στο στόμα του δεν έχει.
16 Γιατί σ’ εσένα, Κύριε έλπισα·
εσύ θα μου αποκριθείς,
Κύριέ μου, Θεέ μου.
17 Είπα: «Ας μη χαρούν μ’ εμένα οι εχθροί μου
κι ας μη καυχιούνται εναντίον μου
όταν το πόδι μου γλιστράει».
18 Εγώ είμαι έτοιμος να πέσω,
κι ο πόνος μου παντοτινά
είν’ υπαρκτός.
19 Την ανομία μου δημόσια την ομολογώ
κι η αμαρτία μου
στο άγχος με βυθίζει.
20 Όλο ζωή και δύναμη οι εχθροί μου
και πλήθος όσοι αναίτια
με μισούν,
21 κι όσοι κακό αντί καλό μού ανταποδίνουν·
μ’ εχθρεύονται που επιδιώκω το καλό.
22 Μη μ’ εγκαταλείπεις, Κύριε·
Θεέ μου, μη φεύγεις μακριά μου.
23 Έλα γοργά και βοήθησέ με,
Κύριε και σωτήρα μου!
[TGV] ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 26:39
39 Αφού απομακρύνθηκε λίγο, έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχόταν με τούτα τα λόγια: «Πατέρα μου, αν είναι δυνατό, ας μην πιω αυτό το ποτήρι· όμως ας μη γίνει το δικό μου θέλημα αλλά το δικό σου».
[TGV] ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 5:3-5
3 Μα δε σταματά εκεί η καύχησή μας· καυχιόμαστε ακόμα και στις δοκιμασίες, γιατί ξέρουμε καλά πως οι δοκιμασίες οδηγούν στην υπομονή,
4 η υπομονή στο δοκιμασμένο χαρακτήρα, κι ο δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα.
5 Κι η ελπίδα τελικά δεν απογοητεύει. Μαρτυρεί γι’ αυτό η αγάπη του Θεού, με την οποία το Άγιο Πνεύμα που μας δόθηκε, γέμισε και ξεχείλισε τις καρδιές μας.
[TGV] ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β΄ 12:9-10
9 Η απάντησή του ήταν: «Σου αρκεί η χάρη μου, γιατί η δύναμή μου φανερώνεται στην πληρότητά της μέσα σ’ αυτή την αδυναμία σου». Με περισσότερη ευχαρίστηση, λοιπόν, θα καυχηθώ για τις ταλαιπωρίες μου, για να κατοικήσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού.
10 Γι’ αυτό χαίρομαι για τα παθήματά μου, για τις βρισιές, τις θλίψεις, τους διωγμούς και τις πιέσεις που πέρασα για χάρη του Χριστού. Γιατί όταν φαίνεται πως έχω χάσει κάθε δύναμη, τότε είμαι πραγματικά δυνατός.
[TGV] Α΄ ΠΕΤΡΟΥ 4:12-13
12 Αγαπητοί μου, μην παραξενεύεστε για τη φοβερή δοκιμασία με την οποία δοκιμάζεστε, σαν να ήταν κάτι παράξενο.
13 Αντίθετα, να χαίρεστε που συμμετέχετε στα παθήματα του Χριστού, γιατί έτσι θα γεμίσετε χαρά κι αγαλλίαση, όταν αποκαλυφθεί η δόξα του.